نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 559
و بيقين مىدانيم كه آنان مىگويند: جز اين نيست كه انسانى به او تعليم مى دهد. زبان آنكس كه نسبت (تعليم دادن) به وى مىدهند غير عربى است حال آنكه اين (قرآن) زبان عربى نمايانى است. (103) بيشك كسانى كه به آيات خدا ايمان نمىآورند خدا هدايتشان نمىكند و آنان عذابى دردناك دارند. (104) جز اين نيست كه دروغ را كسانى از پيش خود مىسازند كه به آيات خدا ايمان نمىآورند و اينها خود دروغگويند. (105) كسى كه پس از ايمانش به خدا كافر شود- مگر كسى كه بزور وادار شود و در آن حال دلش به ايمان مطمئن باشد- بلكه آنكس كه سينه به روى كفر بگشايد پس بر چنين كسانى خشمى از خدا در آيد و آنان عذابى سهمگين دارند. (106) اين بدان سبب است كه زندگى دنيا را خوش تر داشته و بر آخرت ترجيح دادند و اينكه خدا گروه كافران را هدايت نمىكند. (107) اينها هستند آنكسان كه خدا بر دلهايشان و گوششان و ديدگانشان مهر نهاد، و آن گروه همان غافلانند. (108) ناچار آنان در آخرت همان زيانكارانند. (109) وانگهى بيگمان پروردگار تو براى كسانى كه پس از شكنجه شدن مهاجرت كردند سپس جهاد كردند و شكيبايى نمودند بيشك پروردگار تو پس از آن البته آمرزندهاى مهربان است. (110)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 559