نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 561
در آن روزگار كه هر كس در حالى در آيد كه با خويشتن مجادله كند، و هر كس آنچه را كه انجام داده تمام دريابد و بر آنان ستم نرود. (111) و خدا مثلى زد: مدينهاى را كه ايمن و آسوده بود و روزيش از هر سو بفراخى مىآمد، آنگاه به نعمتهاى خدا ناسپاس شدند، در نتيجه خدا آن را طعم گرسنگى و ترس چشانيد بسبب آنچه كه بوجود مىآوردند. (112) و چنين اتفاق افتاد كه پيامبرى از خودشان پيششان آمد اما او را تكذيب كردند، پس ايشان را عذاب در حالى بگرفت كه ستمكار بودند. (113) بنابر اين از آنچه خدا روزيتان كرد حلال پاكيزه اش را بخوريد و نعمت خدا را شكر گزاريد اگر او را پرستش مىكنيد. (114) جز اين نيست كه او مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را كه نام غير خدا بر آن برده شده است بر شما حرام كرد، پس هر كس كه ناچار شد بدون اينكه ناروا جويد و يا از حد (احتياج و ضرورت) در گذرد بيشك خدا آمرزندهاى مهربان است. (115) و اشاره به آنچه زبانهايتان بدروغ بيان مىكند مگوييد: اين حلال است و اين حرام، تا دروغ را عليه خدا از پيش خود بسازيد، زيرا كسانى كه دروغ را عليه خدا از پيش خود مىسازند رستگار نمىشوند، (116) برخوردارى اندكى (يا كوتاهى) دارند و ايشان را عذابى دردناك است. (117) و بر كسانى كه يهودى شدند آن چيزهايى را حرام كرديم كه پيشتر براى تو داستان كرديم، و ما بر آنان ستمى نكرديم بلكه آنان بر خودشان ستم مى كردند. (118)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 561