نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 571
و اگر در پى رحمتى كه آن را از پروردگارت اميد دارى روى از آنان برتابى بايد كه به ايشان سخنى نرم گويى. (28) و دست خويش به گردن خود بسته مكن و آن را يكباره مگشاى كه سرزنش شنيده و حسرت خورده بنشينى. (29) بيگمان پروردگار تو روزى را براى هر كه خواهد مىگستراند و تنگ مى گرداند زيرا كه او به بندگان خويش آگاه بيناست. (30) و فرزندان خويش را از بيم تنگدستى مكشيد، ماييم كه به آنان و به شما روزى مىدهيم، بيشك كشتن ايشان خطايى بزرگ است. (31) و به زنا نزديك مشويد زيرا كه آن كار زشتى است و راه بدى است. (32) و نفسى را كه خدا حرام كرد مكشيد مگر بحق، و هر كس مظلوم كشته شد ما براى ولى او تسلطى (بر قاتل) قرار داديم پس نبايد در قتل زياده روى كند زيرا كه او يارى شده است. (33) و به مال يتيم نزديك مشويد جز به طريقى كه آن بهتر باشد (براى يتيم) تا آنكه به بلوغش برسد، و به عهد وفا كنيد زيرا كه درباره عهد بازخواست خواهد شد. (34) و پيمانه را چون بپيماييد تمام بپيماييد، و با ترازوى راست بسنجيد، آن خوب است و مقصود را به بهترين شيوه برآوردن. (35) و چيزى را كه بدان علم نتوانى يافت پى مگير، زيرا كه گوش و چشم و دل، همه اينها درباره اش بازخواست شود. (36) و در زمين بسيار شادمانه گام مزن زيرا كه تو زمين را هرگز نتوانى شكافت و در درازى هرگز به كوهسار نتوانى رسيد. (37) همه اينها بدش در نزد پروردگارت ناپسنديده باشد. (38)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 571