نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 573
اين از آن حكمتهاست كه پروردگارت از راه وحى به تو رساند. و با خداى يگانه معبودى ديگر مگير كه سرزنش يافته و رانده شده به دوزخ انداخته شوى. (39) آيا (بر اساس پندار شما) پروردگارتان شما را با داشتن پسران برگزيد و (خود) از فرشتگان دخترانى گرفت؟ بيگمان شما سخنى سهمگين مى گوييد. (40) و بيقين ما در اين قرآن گونه گون بيان كرديم تا پند گيرند، و جز رميدگى بر ايشان نمىافزايد. (41) بگو: اگر چنانكه مىگويند با او معبودانى بودند در آن صورت بسوى خداوند عرش راهى مىجستند. (42) او منزه است و برتر است از آنچه مىگويند برتريى بزرگ. (43) آسمانهاى هفتگانه و زمين و هر كه در آنهاست تسبيح او مىگويند (و او را منزه مىشمارند) و هيچ چيز نيست كه تسبيح او نگويد ولى شما تسبيح آنان را در نمىيابيد، و براستى او بردبارى آمرزنده است. (44) و هنگامى كه قرآن بخوانى ميان تو و آنكسان كه به زندگانى بازپسين ايمان نمىآورند پردهاى پوشيده برقرار كنيم. (45) و بر دلهايشان پوششهايى قرار دهيم كه آن را نفهمند و در گوشهايشان سنگينىيى قرار دهيم، و چون پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد كنى گريزان پشت بگردانند. (46) ما داناتريم به آنچه (كافران) چون به تو گوش فرا مىدهند مىشنوند و به آنچه هنگامى كه با هم براز مىگويند آن دم كه ستمكاران مىگويند: جز مرد جادو شدهاى را پيروى نمىكنيد. (47) بنگر كه چه سان براى تو مثلها زدند تا بر اثرش گمراه شدند و در نتيجه راه به جايى نتوانند برد. (48) و گفتند: آيا وقتى كه استخوانهايى و خرده ريزه هايى شويم آيا بيگمان ما با آفرينش نوى برانگيخته مىشويم؟ (49)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 573