نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 583
مگر رحمتى از پروردگارت، بيگمان افزونى دهى او به تو بزرگ است. (87) بگو: اگر آدميان و پريان گرد آيند بر سر اينكه بمانند اين قرآن بياورند بمانند اين قرآن نيارند هر چند بعضى از ايشان برخى ديگر را پشتيبان باشند. (88) و بيقين ما در اين قرآن از هر گونه مثل براى آدميان بيان كرديم پس بيشتر آدميان جز ناسپاسى نپذيرفتند. (89) و گفتند: هرگز به تو ايمان نياوريم مگر آنگاه كه از زمين براى ما چشمهاى بيرون آورى، (90) يا تو را بوستانى از خرمابن و انگور باشد پس در ميان آنها نهرها روان سازى روان ساختنى، (91) يا آسمان را چنانكه پنداشتى و گفتى پاره پاره بر ما فرو افكنى، يا خدا و فرشتگان را روياروى (ما) بياورى، (92) يا تو را خانهاى از زر باشد يا به آسمان بر شوى و براى برشدن تو ايمان نياوريم تا اينكه كتابى بر ما فرو آورى كه آن را بخوانيم. بگو: منزه است پروردگار من، مگر من جز بشرى فرستاده هستم؟ (93) و چه چيز آدميان را بازداشت از اينكه ايمان آورند آنگاه كه هدايت آمدشان جز اينكه گفتند: آيا خدا بشرى را پيامبر فرستاد؟ (94) بگو: اگر در زمين فرشتگانى بودند كه به آرامى راه مىرفتند البته از آسمان برايشان فرشتهاى پيامبر مىفرستاديم. (95) بگو: خدا ميان من و ميان شما گواه بس است زيرا كه او به بندگان خويش آگاه بيناست. (96)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 583