نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 595
و خويش را با كسانى شكيبا دار كه بامداد و شبانگاه پروردگارشان را مى خوانند و در آن حال رضاى او را مىخواهند، و دو چشم خويش از ايشان مگردان در حالى كه خواستار آرايش زندگانى دنيا باشى و كسى را فرمان مبر كه دلش را از يادمان غافل كرديم و پيرو هواى نفس خويش شد و كارش تكروى بود. (28) و بگو: حق از جانب پروردگار شماست، پس هر كس بخواهد ايمان آورد و هر كس بخواهد ناباور شود. ما براى ستمكاران آتشى آماده كرديم كه سرا پرده اش ايشان را احاطه كند و اگر فريادرسى خواهند با آبى به فريادشان رسيده شود چون مس گداخته كه روى آنان را بريان مىكند. بد شرابى است و بد آرامشگاهى (29) بيگمان كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند، ما مزد كسى را كه كار نيكو كند ضايع نكنيم. (30) آن گروهند كه بهشتهاى جاويد دارند كه از زير (پاى) آنان نهرها روان است، در آنجا با دستبندهاى زرين آراسته مىشوند و جامههاى سبز از ديباى نازك و حرير ضخيم مىپوشند، آنجا بر تختها تكيه مىزنند، چه خوش پاداشى است و چه نيكو آرامشگاهى. (31) و براى آنان (سرگذشت) آن دو مرد را مثل بزن كه به يكى از آن دو دو بوستان انگور داديم و گرداگرد آن دو را با خرمابن پوشانديم و ميان آن دو كشتزارى قرار داديم. (32) آن هر دو بوستان بار آوردند و وى را هيچ فرو نگذاشتند و ميان آن دو جويبارى بشكافتيم، (33) و براى او به ثمر نشستند. در اين حال به رفيق خود- در گفتگويى- گفت: من از تو مالدارتر و به سپاه از تو انبوه ترم. (34)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 595