نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 609
(ذو القرنين) گفت: اين رحمتى است از پروردگارم، پس چون وعده پروردگارم (درباره رستاخيز) بيايد آن را پاره پاره كند، و وعده پروردگار من حق است. (98) و در آن زمان دست بداريم تا برخى از آنان به بعضى ديگر درآميزند، و در صور دميده شود و همه را فراهم آوريم به گرد هم. (99) و دوزخ را در آن هنگام براى كافران به نمايش گذاريم، (100) براى آنان كه ديدگانشان از پند من در پوششى بود و شنيدن نمىتوانستند. (101) پس آيا كافران چنين انديشيدند كه بندگان مرا بجاى من سرپرست خويش بگيرند؟ بيگمان ما دوزخ را براى كافران مهمانسرا ترتيب داديم. (102) بگو: آيا به شما معرفى كنم كار بر باد داده ترين افراد را؟ (103) آن كسانند كه كوشش آنان در زندگانى دنيا صرف و گم شده و خود مىپندارند كه زيبا ساختهاند (104) اينان هستند كه به آيتهاى پروردگارشان و به ديدارش كافر شدند، در نتيجه كارهايشان بىارزش گشت و بهمين روى در دوران قيامت براى آنان وزنى (و ارزشى) ننهيم. (105) آن جهنم جزاى ايشان است بسبب كفرى كه ورزيدند و آيات مرا و پيامبران مرا به مسخره گرفتند. (106) بيگمان كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند بوستانهاى فردوس اقامتسرايشان باشد، (107) در آنجا ماندگارند و در پى انتقال از آن نروند. (108) بگو: اگر دريا مركب باشد براى نوشتن كلمات پروردگارم البته دريا تمام شود پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان پذيرد اگر چه همانند آن را مدد بياوريم. بگو: جز اين نيست كه من بشرى همانند شما هستم كه به من وحى مىشود كه معبود شما معبودى يگانه است و هر كس ديدار پروردگارش را اميد مىبرد بايد كار شايسته كند و هيچكس را در پرستش پروردگارش شريك نسازد (109) . (110)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 609