نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 703
بيگمان كسانى كه اين بهتان (تهمت زدن به عايشه) بياوردند دستهاى از شما بودند، آن را شرى براى خويشتن مپنداريد، در واقع آن براى شما خيرى است، هر يك از آنان سهمى از آن گناه دارد و آن شخص كه گناه سهمگين ساختن آن را مرتكب گشت عذابى سهمگين دارد. (11) چرا نبايد وقتى آن را شنيدند مردان و آنان مؤمن در حق خويشتن گمان نيك برند و بگويند: اين بهتانى آشكار است؟ (12) چرا چهار شاهد بر آن نگذراندند؟ حال كه شاهدانى نياوردند پس آنان نزد خدا همان دروغگويانند. (13) و اگر فضل خدا بر شما و رحمتش در دنيا و آخرت نبود حتما به خاطر آنچه گفتيد به عذابى سهمگين گرفتار مىشديد، (14) آنگاه كه آن را با زبانهايتان دريافت مىكرديد و با دهانتان چيزى را مى گفتيد كه هيچ اطلاعى از آن نداشتيد و آن را كوچك مىپنداشتيد حال آنكه آن (تهمت) نزد خدا سهمگين است. (15) و چرا نبايد وقتى كه آن (تهمت و شايعه) را شنيديد بگوييد ما حق نداريم كه اين (تهمت و شايعه) را بر زبان آوريم، منزهى تو (اى خدا) اين بهتانى هولناك است. (16) خدا شما را اندرز مىدهد كه اگر مؤمن باشيد هيچگاه مانند اين را تكرار نكنيد. (17) و خدا آيات را براى شما بيان مىدارد و خدا دانايى حكيم است. (18) بيگمان كسانى كه دوست مىدارند كه فحشاء در ميان كسانى كه ايمان آوردند منتشر شود عذابى دردناك در دنيا و آخرت دارند و خدا مىداند و شما نمىدانيد. (19) و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود و اينكه خدا مهرپويى مهربان است (به تباهى مىرفتيد). (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 703