نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 725
كسانى كه اميد به ديدار (رحمت) ما ندارند گفتند: چرا بر ما فرشتگان فرود نيامدند يا چرا پروردگارمان را نمىبينيم؟ براستى در مورد خويشتن استكبار ورزيدند و بيحد سر پيچيدند سر پيچيدنى سهمگين. (21) در آن دوران كه فرشتگان را بينند هيچ بشارتى در آن هنگام براى تبهكاران نيست و (فرشتگان به آنها) مىگويند: بهشت به روى شما بسته و از شما بازداشته است. (22) و به سر كردار ايشان آييم از هر گونه عملى كه كردند، و آن را چون گردى پراكنده سازيم. (23) بهشتيان آن هنگام به بهترين آرامگاه و نيكوترين فرود آمدنگاه هستند. (24) و آن روز كه آسمان از ابر سفيد شكافد و فرو فرستند فرشتگان را فرو فرستادنى، (25) پادشاهى در آن هنگام براستى از خداى رحمان است و روزگارى است براى كافران سخت دشوار. (26) و دورانى است كه ستمكار دو دست خويش به دندان گزد و گويد: اى كاشك با پيامبر همراه شدمى، (27) نفرين بر من اى كاشك من فلانكس را به دوستى نگرفته بودم، (28) كه مرا پس از آنكه پند به من در رسيد از آن بدر برد، و شيطان خوار گذارنده آدمى است. (29) پيامبر گفت: پروردگارا، هموطنان من اين قرآن را بيكبارگى فرو گذاشتند. (30) و همانسان براى هر پيامبرى دشمنى از تبهكاران ساختيم، و پروردگار تو براى راهنمايى و يارى بسنده است. (31) كسانى كه نگرويدند گفتند: چرا قرآن بيكبار بر او فرو فرستاده نشد؟ چنان گردانيديم تا بوسيله اش دل تو را استوار و نيرومند كنيم و آن را پاره پاره برايت فرستاديم و برخوانديم. (32)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 725