نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 735
26- سورة الشعراء به نام خداوند بخشاينده مهربان طا. سين. ميم. (1) آن آيتهاى كتاب نمايان است. (2) تو مگر خويشتن را از اندوه اينكه آنها مؤمن نيستند بخواهى كشت؟ (3) اگر ما بخواهيم آيتى از آسمان برايشان فرو مىفرستيم تا گردنهايشان در برابرش بخمد و خاضع شوند. (4) هر پند تازهاى كه از خداى رحمان به ايشان مىرسد نمىشود كه از آن روى نگردانند. (5) تاكنون (هر آيت و پندى را كه رسيد) تكذيب كردند، پس بزودى اخبار كسانى كه پند را مسخره مىكردند براى آنان خواهد آمد. (6) آيا به زمين ننگريسته و نيانديشيدند كه در آن چند از هر نوعى جفت نيكو و برازنده رويانديم؟ (7) بيگمان در آن آيتى هست ولى بيشترشان مؤمن نشدند. (8) و بيگمان پروردگار تو است كه تواناى مهربان است. (9) و آن زمان كه پروردگارت موسى را خواند كه برو پيش آن ملت ستمگر، (10) ملت فرعون، كه مگر از خدا نمىترسند. (11) (موسى) گفت: پروردگارا، مىترسم كه مرا تكذيب كنند (12) و حوصلهام كم است و زبانم روان نيست، پس به هارون پيغام فرست تا با من بيايد. (13) و آنان دعوى گناهى عليه من دارند، مىترسم مرا بكشند. (14) فرمود: جاى ترس نيست، دو نفرى آيتهاى ما را ببريد زيرا ما همراه شماييم و مىشنويم، (15) پيش فرعون برويد و بگوييد كه ما فرستاده پروردگار عالمهاى آفريدگانيم (16) (و پيام اين است) كه بنى اسرائيل را همراه ما روانه ساز. (17) (فرعون) گفت: آيا ما ترا در حالى كه كودك بودى در ميان خويش نپرورديم و چند سال از عمرت را در ميان ما نگذرانيدى؟ (18) و كردى كرده خويش را و در آن حال كه كردى از ناسپاسان بودى؟ (19)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 735