نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 791
(قارون) گفت: آنچه دريافت داشتهام بسبب دانشى است كه دارم. مگر ندانست كه خدا پيش از او نسلهايى را از بين برد كه از او تواناتر و پر شمارتر (يا مالدارتر) بودند؟ و از تبهكاران درباره گناهانشان نتوان پرسيد (يا پرسيده نشود). (78) آنگاه با آرامش و در ميان موكبش عليه ملتش برخاست. كسانى كه زندگانى دنيا را مىخواهند گفتند: اى كاش نظير آنچه قارون دارد مى داشتيم، زيرا او بهرهاى عظيم دارد. (79) و كسانى كه دانش (دين) داشتند گفتند: واى بر شما، ثواب خدا بهتر است براى كسى كه ايمان آورد و كار شايسته كرد، و جز شكيبايان به آن نرسند. (80) آنگاه او را و خانه اش را به زمين فرو برديم و هيچ گروهى نداشت كه او را در برابر خدا يارى كنند، و او پيروز (و باز دارنده آن سرنوشت از خويش) نبود. (81) و آنان كه موقعيت ديروز او را آرزو مىكردند زبان بدين سخن گشودند كه شگفتا، خدا روزى را بروى هر يك از بندگانش كه بخواهد مى گستراند و تنگ مىگرداند. اگر اين نبود كه خدا نعمتى گران به ما داد بيگمان ما را به زمين فرو برده بود. هان، چنين مىنمايد كه كافران رستگار نمىشوند. (82) آن سراى بازپسين است، آن را براى كسانى قرار داديم كه در زمين زبردستى و فساد نخواهند، و فرجام نيك از آن پرهيزگاران است. (83) هر كس نيكىيى پديد كند (پاداشى) بهتر از آن يابد، و هر كس كار بدى پديد آرد آنان كه كار بد كنند جز آنچه كردهاند جزا نبينند. (84)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 791