نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 817
و چون آدميان را گزندى برسد پروردگارشان را در حالى كه روى توبه سوى او نهاده باشند بخوانند، سپس چون رحمتى از جانب خويش به آنان بچشاند بىدرنگ دستهاى از آنان براى پروردگارشان شريك قائل مى شوند (33) تا آنچه را كه به آنان داديم كفران كنند. پس برخوردار شويد زيرا كه بزودى خواهيد دانست. (34) يا مگر بر آنان حجتى فرو فرستاديم كه سخن ميگويد همان را كه اينان از ره شرك ميگفتند؟ (35) و چون آدميان را رحمتى بچشانيم بدان شاد شوند و اگر پيشامد بدى بسبب آنچه با دست خويش كردند برايشان رخ دهد بناگهان افسرده شوند. (36) آيا نديدند كه خدا روزى را براى كسى كه بخواهد فراخ گرداند يا تنگ گيرد؟ بيشك در آن آيتهاست براى مردمى كه ايمان مىآورند. (37) ازين رو به خويشاوند حقش را بده و به بيچاره و به راه مانده، اين براى كسانى كه خشنودى خدا را مىخواهند بهتر است و اين گروهند آنان كه رستگارند. (38) و آنچه از ربا داديد تا در اموال آدميان افزايش يابد در نزد خدا افزايش نيابد، و آنچه از زكات داديد در حالى كه خشنودى خدا را مىخواستيد پس اين گروهند كه آنان (مال خويش) دو چندان كنند. (39) خداست كه شما را آفريد بعد روزيتان داد بعد شما را مىميراند سپس شما را زنده مىكند، آيا يكى از آنان كه با خدا شريك انگاشتيد هست كه پارهاى از اين كارها را بكند؟ او منزه است و برتر است از آن شركها كه مىآورند. (40) فساد در خشكى و دريا بسبب آنچه دستهاى آدميان بوجود آورد پديد آمد تا پارهاى از آنچه كردند به ايشان بچشاند باشد كه آنان (از كردار خويش) برگردند. (41)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 817