نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 863
و شفاعت نزد خدا قبول نمىشود مگر براى كسى كه او اجازه داده باشد. تا آن هنگام كه بيم از دلهايشان برود گويند: پروردگارتان چه گفت؟ گويند: سخن حق، و او بلند مرتبه بزرگ است. (23) بگو: چه كسى به شما از آسمانها و زمين روزى مىدهد؟ بگو: خدا. و از ما و شما يكى بر هدايت است يا بر گمراهى آشكار. (24) بگو: شما درباره جرايمى كه ما مرتكب شديم بازخواست نمىشويد و نه ما درباره آنچه شما مىكنيد بازخواست خواهيم شد. (25) بگو: پروردگار ما گردمان مىآورد و بعد ميان ما بحق فيصله مىدهد و او داور داناست. (26) بگو: كسانى را كه بعنوان شريك به او ملحق ساختيد به من بنماييد. چنين نيست (كه آنها شريك خدا باشند) واقع اين است كه او خداى مقتدر حكيم است. (27) و ما ترا براى همه آدميان مژده دهنده و بيم دهنده فرستاديم ولى بيشتر آدميان نمىدانند. (28) و مىگويند: اگر راست مىگوييد اين وعده (قيامت) چه وقت خواهد بود؟ (29) بگو: شما ميعاد روزى را داريد كه نه ساعتى از آن دير مانيد و نه آن را پيشتر توانيد آورد. (30) و كسانى كه كافر شدند گفتند: هرگز به اين قرآن ايمان نمىآوريم و نه به آن (كتابى) كه پيش از آن آمد. اگر ستمگران را بهنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان ايستاده شدهاند ببينى كه سخن رد و بدل مىكنند، مستضعفان به مستكبران مىگويند: اگر شما نبوديد ما مؤمن شده بوديم. (31)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 863