نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 877
و آنچه از آن كتاب از ره وحى به تو رسانديم آن حقيقت است و تصديق كننده آنچه (از كتاب و پيام) كه پيش از آن آمده است زيرا كه خداوند از حال بندگانش البته بس خبردارى بيناست. (31) سپس آن كتاب را به آن عده از بندگانمان كه برگزيديم به ميراث داديم. پس يكى از ايشان ستمكار نفس خويش است و يكى از ايشان ميانه رو و ديگرى به اجازه خداوند پيشرو و نيكوييهاست. اين همان زياده يابى بزرگ است (32) بهشتهايى جاويدان كه به آن در مىآيند در آن به زيور دستبندهاى زرين و به مرواريد آراستهاند و جامه شان در آن ابريشمين است، (33) و گويند: ستايش از آن خدايى است كه اندوه از ما ببرد كه پروردگار ما بيشك آمرزندهاى سپاس پذير است. (34) همان كه ما را از فضل و كرمش به سراى هميشگى فرو آورد كه در آن به ما نه رنجى رسد و نه درماندگى. (35) و كسانى كه كافر شدند براى آنها آتش دوزخ است، مرگ برايشان نرانند تا بميرند و از عذاب دوزخ براى آنان نكاهند، اين چنين كيفر مىدهيم هر ناگرويده ناسپاس را. (36) و آنان در آتش دوزخ فريادرس مىخواهند و گويند: پروردگارا، ما را از دوزخ بيرون آر تا كردار شايسته و جز آنكه مىكرديم كنيم. (فرمايد:) مگر ما به شما زندگانى دراز نداديم چندانكه در آن كسى كه پند مىخواست پذيرفت مىتوانست پذيرفت و بيم دهنده هم نزد شما آمد؟ پس اينك بچشيد كه ستمكاران را هيچ يارى دهندهاى نيست. (37) بيگمان خداوند پنهانيهاى آسمانها و زمين را مىداند و او از اندرون سينهها بس آگاه است. (38)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 877