نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 887
و آيتى ديگر براى ايشان اين است كه ما نياكان ايشان را در كشتى گرانبار (نوح) برداشتيم، (41) و چيزها مانند آن (كشتى) براى ايشان آفريديم كه سوارش مىشوند، (42) و اگر بخواهيم آنان را غرق مىكنيم و آنگاه نه فريادى برتوانند آورد و نه رهانيده مىشوند، (43) و اين فقط بخشايشى از ماست و برخورداريى تا فرا سرانجام. (44) و چون به ايشان گفته شود كه از تاريخ و از آينده تان پروا گيريد شايد بخشيده شويد. (45) - و هر يك از آيتهاى پروردگارشان كه بيايد آنان از آنان روى گردانندهاند- (46) و چون به ايشان گفته شود از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق كنيد كسانى كه كافر شدند به كسانى كه ايمان آوردند گويند: آيا به كسى خوراك دهيم كه خدا اگر بخواهد او را خوراك دهد؟ شما نيستيد مگر در گمراهى آشكار. (47) و (كافران) مىگويند: اگر شما راست مىگوييد، اين وعده كى خواهد بود؟ (48) چشم نمىدارند مگر يك بانگ كه ايشان را فرا مىگيرد در حالى كه آنان با هم در آويخته و با هم دشمنى مىكنند. (49) بدين روى نه سفارشى توانند كرد و نه توانند كه به خاندان خود آيند. (50) و چون در صور دمند آنان از گورها شتابان بسوى پروردگار خود مىپويند، (51) گويند: اى واى بر ما، كى ما را از خوابگاهمان بيدار كرد و بيانگيخت؟ اين همان است كه خداى رحمان وعده كرد، و فرستادگان راست گفتند. (52) جز يك بانگ نبود كه بناگهان آنان همگى نزد ما حاضر كرده بودند. (53) پس در اين دوران بر كسى هيچ بيداد نرود و نه پاداشى يابيد مگر آنچه را كه انجام مىداديد. (54)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 887