نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 921
بگو: من دستور يافتهام كه خدا را در حالى بپرستم كه پرستش را يكسره خاص او كرده باشم، (11) و دستور يافتهام كه نخستين گردنگزار (و مسلمان) باشم. (12) بگو: من اگر در برابر پروردگارم نافرمانى كنم از عذاب دورانى سهمگين مى ترسم. (13) بگو: خدا را مىپرستم در حالى كه پرستشم را يكسره خاص او كردهام. (14) پس شما هر چه را بجاى او خواهيد بپرستيد. بگو: زيانكاران آن كسانند كه در دوران قيامت خويشتن را و كسانشان را از دست داده باشند، هان آن همان زيانكارى آشكار است. (15) از فرازشان سايه هايى از آتش دارند و از زيرشان سايهها، آن است كه خدا بندگانش را از آن مىترساند كه: اى بندگان من، از من پروا گيريد. (16) و كسانى كه از پرستيدن طاغوت دورى كردند و روى به خدا آوردند مژده دارند، (17) پس بندگان مرا كه به سخن گوش فرا مىدهند آنگاه بهترينش را پيروى مى كنند مژده بده، اينان هستند آن كسان كه خدا هدايتشان كرد و اينان همان خردمندانند. (18) آيا كسى كه فرمان عذاب عليه وى به تحقق پيوست آيا تو او را كه در آتش است مىرهانى؟ (19) لكن كسانى كه از پروردگارشان پروا گرفتند ايشان غرفه هايى دارند كه بالاى آنها غرفه هايى بنا شده است و از زير آنها نهرها روان مىشود. اين وعده خداست و خدا وعده را خلاف نمىكند. (20) آيا نديدى كه خدا آبى از آسمان فرو فرستاد، آنگاه آن را بصورت چشمه ساران در زمين در آورد، سپس بوسيله آن كشتههاى رنگارنگى بيرون مى آورد، بعد خشك مىشود بطورى كه آن را زرد مىبينى، آنگاه آن را ريزه ريزه مىگرداند؟ بيگمان در آن البته پندى است براى خردمندان. (21)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 921