نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 937
پروردگار ما، و آنان را به بهشتهاى جاودانهاى كه وعده شان دادى در آر و هر كه را كه صالح بود از پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان زيرا كه تو مقتدر حكيمى، (8) و آنان را از پيشامدهاى ناگوار در امان دار، و هر كه در آن روزگار از پيشامدهاى ناگوار در امانش دارى بيشك بر او رحمت آورده باشى و آن همان پيروزى عظيم است. (9) بيگمان كسانى را كه كافر شدند آواز دهند كه البته خشم خدا سهمگين تر از خشمى است كه شما با خود داشتيد آنگاه كه شما را به ايمان آوردن مى خواندند و شما كافر مىشديد. (10) گفتند: پروردگار ما، ما را دو بار بميراندى و دو بار زنده كردى، اينك كه به گناهانمان اعتراف كرديم آيا سوى بيرون رفتن راهى هست؟ (11) اين بدان سبب است كه چون خدا را به تنهايى خواندند كافر شديد و چون شريكى برايش بخوانند ايمان مىآوريد. پس داورى با خداى بلند پايه بزرگ است. (12) اوست كه آياتش را به شما نشان مىدهد و از آسمان براى شما روزيى فرو مى فرستد، و جز كسى كه بسوى خدا باز گردد پند نمىپذيرد. (13) بنابر اين خدا را بخوانيد در حالى كه پرستش را يكسره خاص او كرده باشيد اگر چه كافران را خوش نيايد. (14) خدايى كه بلند كننده درجات (مؤمنان) است. صاحب عرش، وحى را به فرمانش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد القا كند تا از روزگار ديدار بترساند، (15) از آن روزگار كه آنان برون آيند و هيچ چيز آنان بر خدا پوشيده نباشد. امروز فرمانروايى كه راست؟ خداى يگانه قهار راست. (16)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 937