كسانى كه ربا مىخورند (از گور) بپا نخيزند مگر چنان كسى كه شيطان با دست ماليدن او را ديوانه كرده باشد، آن بدين سبب است كه آنان گفتند كه داد و ستد هم مثل رباخوارى است حال آنكه خدا داد و ستد را حلال كرده و رباخوارى را حرام كرده است. پس كسى كه موعظهاى از پروردگارش به وى رسيد و دست باز كشيد آنچه در گذشته گرفته مال اوست و كارش با خداست، و كسانى كه باز گردند (به رباخوارى) آنان همدم آتشند، آنان در آن ماندگارند. (275) خدا ربا را به نابودى مىبرد و صدقهها را رشد مىدهد، و خدا هيچ بسيار ناسپاس گنهورزى را دوست نمىدارد. (276) براستى كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند و نماز را بپا داشتند و زكات بپرداختند پاداششان را نزد پروردگارشان دارند و نه بيمى بر ايشان هست و نه آنان اندوه خورند. (277) هان اى كسانى كه ايمان آوردند، از خدا پروا گيريد و اگر مؤمن هستيد آنچه از ربا را كه باقى مانده است وا گذاريد. (278) پس اگر چنين نكرديد بدانيد كه در حال جنگ با خدا و پيامبرش هستيد و اگر توبه آورديد در آن صورت سرمايه تان مال خودتان خواهد بود، نه ستم مى كنيد و نه ستم مىبينيد. (279) و اگر (بدهكار) تنگدست بود بايد مهلتى تا بهنگام گشايش باشد، و در صورتى كه (طلبتان را) صدقه دهيد برايتان بهتر است اگر بدانيد. (280) و از دورانى پروا گيريد كه در آن بسوى خدا باز برده مىشويد، آنگاه هر كس آنچه كرده است بتمامى پاداش گيرد در حالى كه ستم نشوند. (281)