نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 955
41- سورة فصلت به نام خداوند بخشاينده مهربان حاميم. (1) فرو فرستادنى است از بخشاينده مهربان. (2) كتابى است كه آيه هايش متمايز و مشروح گشته است، قرآنى عربى است براى مردمى كه مىدانند. (3) بشارت دهنده و بيم دهنده است اما بيشترشان روى بر تافتند و بر اثرش نمى شنوند. (4) و گفتند: دلهاى ما در برابر آنچه ما را بدان دعوت مىكنى حجابهايى دارد و در گوشهاى ما سنگينىيى هست و ميان ما و تو حجابى وجود دارد، بنابر اين تو كار خود كن زيرا كه ما كار خود كنيم. (5) بگو: واقعيت جز اين نيست كه من بشرى مانند شمايم كه به من وحى مى شود كه خداى شما خداى يگانه است پس، روى راست سوى او آوريد و از او آمرزش بخواهيد، و واى بحال مشركان، (6) آن كسان كه زكات نمى دهند و آنان به آخرت ناباورند. (7) بيگمان كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند مزدى غير منقطع دارند، (8) بگو: آيا شما به آن كس كافر مىشويد كه زمين را در دو دوران آفريد، و براى او همتايانى مىسازيد؟ او پروردگار عالمهاى آفريدگان است. (9) و در زمين لنگرها از زبر آن قرار داد و در آن بركت نهاد و در آن در چهار دوران روزيهايش را باندازه قرار داد چنانكه همه جويندگان به يكسان به آن دسترسى داشته باشند. (10) بعلاوه قصد آسمان كرد در حالى كه آسمان همه گاز بود، پس به آن و به زمين گفت: فرمانبردار يا مجبور بياييد. گفتند: فرمانبردار آمديم. (11)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 955