نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 957
پس به فرمان در دو دوران آنها را هفت آسمان كرد و به هر آسمانى فرمان (يا قانون) آن را وحى كرد، و آسمان دنيا را با چراغهايى بياراستيم و از ره محافظت، اين است تقدير آن مقتدر دانا. (12) ازين رو هر گاه روى (از حق) بر تافتند بگو: شما را از صاعقهاى مانند صاعقه عاد و ثمود ترساندم (13) آنگاه كه پيامبران از سوى تاريخ و از عصرشان رو به آنان كردند كه جز خداى يگانه را نپرستيد. گفتند: اگر پروردگار ما خواسته بود (پيام و پيامبرى بفرستد) حتما فرشتگانى را فرو مىفرستاد، بنابر اين ما به آنچه شما پيام آوردهايد كافريم. (14) اما قوم عاد، در زمين بناحق استكبار ورزيدند و گفتند: چه كسانى از ما نيرومندترند؟ آيا نديدند كه خدايى كه آنان را آفريد او از آنان نيرومندتر است كه آيات ما را انكار مىكردند؟ (15) در نتيجه، تندبادى سرد بر سرشان رانديم و در روزهايى شوم تا عذاب رسواگر را در زندگى دنيا به آنان بچشانيم و البته عذاب آخرت رسواكننده تر است و آنان را هيچكس كمك نكند. (16) و اما قوم ثمود، ما آنان را هدايت كرديم ولى آنان كورى را بر هدايت ترجيح دادند و خوشتر داشتند، در نتيجه صاعقه عذاب خوار كننده در گرفتشان بسبب آنچه انجام مىدادند، (17) و كسانى را كه ايمان آوردند و پرهيزگارى مىكردند نجات داديم، (18) و روزى كه دشمنان خدا بسوى آتش (دوزخ) برانگيخته شوند آنان را از پراكنده شدن باز دارند، (19) تا آنگاه كه به دوزخ مىرسند گوششان و چشمهايشان و پوستهايشان (مثل سرانگشتهايشان) عليه شان از آنچه انجام مىدادند گواهى دهند، (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 957