نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 995
و بر خدا برترى مجوييد، زيرا كه من براى شما حجتى روشن آوردهام (19) و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اينكه مرا سنگسار كنيد (20) و اگر به من ايمان نمىآوريد پس از من كنار بگيريد (21) آنگاه پروردگار خويش را بخواند كه اينان قومى تبهكارند. (22) پس (فرمان خدا آمد كه) بندگان مرا شبانه كوچ بده زيرا كه تعقيب خواهيد شد، (23) و دريا را از جايى پشت سر گذار كه آبش تخت باشد، زيرا كه آنان سپاهى غرق شده خواهند بود. (24) چه بوستانها و چشمه سارها كه بجا گذاشتند. (25) و چه كشتزارها و جايگاههاى بزرگوارانه (26) و نعمتها كه در آن شادمانه غرق بودند. (27) چنان شد، و ما آنها را به قومى ديگر به ميراث داديم. (28) پس آسمان و زمين بر آنان نگريست و نه مهلت يافتند. (29) و چنين رخ داد كه ما بنى اسرائيل را از عذاب خواركننده برهانيديم (30) از فرعون، زيرا كه او برترى جويندهاى از اسرافكاران بود. (31) و آنان را از روى علم از ميان عالمهاى آفريدگان برگزيديم. (32) و به آنان از آيتها آن داديم كه در آن آزمايشى آشكار بود. (33) اينك اين جماعت (مشركان مكه) مىگويند: (34) جز مرگ نخستين ما حادثهاى نباشد و ما برانگيخته نشويم، (35) و اگر راست گوييد پدران ما را باز آوريد (36) آيا آنان (مشركان مكه) بهترند يا قوم" تبع" و كسانى كه پيش از ايشان بودند؟ ما آنان را هلاك كرديم زيرا آنان تبهكار بودند. (37) و ما آسمانها و زمين و آنچه را ميان آن دو است به بازى نيافريديم. (38) آن دو را جز بحق نيافريديم ولى بيشترشان نمىدانند. (39)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فارسى، جلالالدين جلد : 1 صفحه : 995