آگاه باشيد، كه بر دوستان خدا نه بيمى است و نه آنان اندوهگين مىشوند. (62) همانان كه ايمان آورده و پرهيزگارى ورزيدهاند. (63) در زندگى دنيا و در آخرت مژده براى آنان است. وعدههاى خدا را تبديلى نيست؛ اين همان كاميابى بزرگ است. (64) سخن آنان تو را غمگين نكند، زيرا عزّت، همه از آنِ خداست. او شنواى داناست. (65) آگاه باش، كه هر كه [و هر چه] در آسمانها، و هر كه [و هر چه] در زمين است از آن خداست. و كسانى كه غير از خدا شريكانى را مىخوانند، [از آنها] پيروى نمىكنند. اينان جز از گمان پيروى نمىكنند و جز گمان نمىبرند. (66) اوست كسى كه براى شما شب را قرار داد تا در آن بياراميد و روز را روشن [گردانيد]. بى گمان، در اين [امر] براى مردمى كه مىشنوند نشانههايى است. (67) گفتند: «خدا فرزندى براى خود اختيار كرده است.» منزّه است او. او بىنياز است. آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آنِ اوست. شما را بر اين [ادّعا] حجّتى نيست. آيا چيزى را كه نمىدانيد، به دروغ بر خدا مىبنديد؟ (68) بگو: «در حقيقت كسانى كه بر خدا دروغ مىبندند، رستگار نمىشوند.» (69) بهرهاى [اندك] در دنيا [دارند]. سپس بازگشتشان به سوى ماست. آن گاه به [سزاى] آنكه كفر مىورزيدند، عذاب سخت به آنان مىچشانيم. (70)