21- سورة الأنبياء به نام خداوند رحمتگر مهربان براى مردم [وقت] حسابشان نزديك شده است، و آنان در بىخبرى رويگردانند. (1) هيچ پند تازهاى از پروردگارشان نيامد، مگر اينكه بازىكنان آن را شنيدند. (2) در حالى كه دلهايشان مشغول است. و آنان كه ستم كردند پنهانى به نجوا برخاستند كه: «آيا اين [مرد] جز بشرى مانند شماست؟ آيا ديده و دانسته به سوى سحر مىرويد؟» (3) [پيامبر] گفت: «پروردگارم [هر] گفتار [ى] را در آسمان و زمين مىداند، و اوست شنواى دانا.» (4) بلكه گفتند: «خوابهاى شوريده است، [نه] بلكه آن را بربافته، بلكه او شاعرى است. پس همان گونه كه براى پيشينيان هم عرضه شد، بايد براى ما نشانهاى بياورد.» (5) قبل از آنان [نيز مردم] هيچ شهرى- كه آن را نابود كرديم- [به آيات ما] ايمان نياوردند. پس آيا اينان [به معجزه] ايمان مىآورند؟ (6) و پيش از تو [نيز] جز مردانى را كه به آنان وحى مىكرديم گسيل نداشتيم. اگر نمىدانيد از پژوهندگان كتابهاى آسمانى بپرسيد. (7) و ايشان را جسدى كه غذا نخورند قرار نداديم و جاويدان [هم] نبودند. (8) سپس وعده [خود] به آنان را راست گردانيديم و آنها و هر كه را خواستيم نجات داديم و افراطكاران را به هلاكت رسانيديم. (9) در حقيقت، ما كتابى به سوى شما نازل كرديم كه يادِ شما در آن است. آيا نمىانديشيد؟ (10)