بگو: «من شما را فقط به وسيله وحى هشدار مىدهم.» و [لى] چون كران بيم داده شوند، دعوت را نمىشنوند. (45) و اگر شمهاى از عذاب پروردگارت به آنان برسد، خواهند گفت: «اى واى بر ما كه ستمكار بوديم.» (46) و ترازوهاى داد را در روز رستاخيز مىنهيم، پس هيچ كس [در] چيزى ستم نمىبيند، و اگر [عمل] هموزن دانه خردلى باشد آن را مىآوريم و كافى است كه ما حسابرس باشيم. (47) و در حقيقت، به موسى و هارون فرقان داديم و [كتابشان] براى پرهيزگاران روشنايى و اندرزى است. (48) [همان] كسانى كه از پروردگارشان در نهان مىترسند و از قيامت هراسناكند. (49) و اين [كتاب]- كه آن را نازل كردهايم- پندى خجسته است. آيا باز هم آن را انكار مىكنيد؟ (50) و در حقيقت، پيش از آن، به ابراهيم رشد [فكرى] اش را داديم و ما به [شايستگى] او دانا بوديم. (51) آن گاه كه به پدر خود و قومش گفت: «اين مجسمههايى كه شما ملازم آنها شدهايد چيستند؟» (52) گفتند: «پدران خود را پرستندگان آنها يافتيم.» (53) گفت: «قطعاً شما و پدرانتان در گمراهى آشكارى بوديد.» (54) گفتند: «آيا حق را براى ما آوردهاى يا تو از شوخىكنندگانى؟» (55) گفت: « [نه] بلكه پروردگارتان، پروردگار آسمانها و زمين است، همان كسى كه آنها را پديد آورده است، و من بر اين [واقعيت] از گواهانم. (56) و سوگند به خدا كه پس از آنكه پشت كرديد و رفتيد، قطعاً در كار بتانتان تدبيرى خواهم كرد.» (57)