در آن روز، پادشاهى از آنِ خداست: ميان آنان داورى مىكند، و [در نتيجه] كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند در باغهاى پرناز و نعمت خواهند بود. (56) و كسانى كه كفر ورزيده و نشانههاى ما را دروغ پنداشتهاند، براى آنان عذابى خفّتآور خواهد بود. (57) و آنان كه در راه خدا مهاجرت كرده، و آن گاه كشته شده يا مردهاند، قطعاً خداوند به آنان رزقى نيكو مىبخشد. و راستى اين خداست كه بهترين روزىدهندگان است. (58) آنان را به جايگاهى كه آن را مىپسندند درخواهد آورد، و شك نيست كه خداوند دانايى بردبار است. (59) آرى چنين است، و هر كس نظير آنچه بر او عقوبت رفته است دست به عقوبت زند، سپس مورد ستم قرار گيرد، قطعاً خدا او را يارى خواهد كرد، چرا كه خدا بخشايشگر و آمرزنده است. (60) اين بدان سبب است كه خدا شب را در روز درمىآورد و روز را [نيز] در شب درمىآورد، و خداست كه شنواىِ بيناست. (61) [آرى،] اين بدان سبب است كه خدا خود حق است و آنچه به جاى او مىخوانند آن باطل است، و اين خداست كه والا و بزرگ است. (62) آيا نديدهاى كه خدا از آسمان، آبى فرو فرستاد و زمين سرسبز گرديد؟ آرى، خداست كه دقيق و آگاه است. (63) آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آنِ اوست، و در حقيقت، اين خداست كه خود بىنيازِ ستوده [صفات] است. (64)