و اگر ايشان را ببخشاييم، و آنچه از صدمه بر آنان [وارد آمده] است برطرف كنيم، در طغيان خود كوردلانه اصرار مىورزند. (75) و به راستى ايشان را به عذاب گرفتار كرديم و [لى] نسبت به پروردگارشان فروتنى نكردند و به زارى درنيامدند. (76) تا وقتى كه درى از عذاب دردناك بر آنان گشوديم، بناگاه ايشان در آن [حال] نوميد شدند. (77) و اوست آن كس كه براى شما گوش و چشم و دل پديد آورد. چه اندك سپاس گزاريد. (78) و اوست آن كس كه شما را در زمين پديد آورد، و به سوى اوست كه گردآورده خواهيد شد. (79) و اوست آن كس كه زنده مىكند و مىميراند، و اختلاف شب و روز از اوست. مگر نمىانديشيد؟ (80) [نه،] بلكه آنان [نيز] مثل آنچه پيشينيان گفته بودند، گفتند. (81) گفتند: «آيا چون بميريم و خاك و استخوان شويم، آيا واقعاً باز ما زنده خواهيم شد؟ (82) درست همين را قبلًا به ما و پدرانمان وعده دادند. اين جز افسانههاى پيشينيان [چيزى] نيست.» (83) بگو: «اگر مىدانيد [بگوييد] زمين و هر كه در آن است به چه كسى تعلق دارد؟» (84) خواهند گفت: «به خدا.» بگو: «پس آيا عبرت نمىگيريد؟» (85) بگو: «پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ كيست؟» (86) خواهند گفت: «خدا.» بگو: «آيا پرهيزگارى نمىكنيد؟» (87) بگو: «فرمانروايى هر چيزى به دست كيست؟ و اگر مىدانيد [كيست آنكه] او پناه مىدهد و در پناه كسى نمىرود؟» (88) خواهند گفت: «خدا.» بگو: «پس چگونه دستخوش افسون شدهايد؟» (89)