اين جز شيوه پيشينيان نيست. (137) و ما عذاب نخواهيم شد.» (138) پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم. قطعاً در اين [ماجرا درس] عبرتى بود، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند. (139) و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است. (140) ثموديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند؛ (141) آن گاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (142) من براى شما فرستادهاى درخور اعتمادم. (143) از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد. (144) و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمىكنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (145) آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مىكنند؟ (146) در باغها و در كنار چشمهساران، (147) و كشتزارها و خرمابُنانى كه شكوفههايشان لطيف است؟ (148) و هنرمندانه [براى خود] از كوهها خانههايى مىتراشيد. (149) از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد. (150) و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد: (151) آنان كه در زمين فساد مىكنند و اصلاح نمىكنند.» (152) گفتند: «قطعاً تو از افسونشدگانى. (153) تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى. اگر راست مىگويى معجزهاى بياور.» (154) گفت: «اين ماده شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معيّن نوبت آب شماست. (155) و به آن گزندى مرسانيد كه عذابِ روزى هولناك شما را فرومىگيرد.» (156) پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند. (157) آن گاه آنان را عذاب فروگرفت. قطعاً در اين [ماجرا] عبرتى است، و [لى] بيشترشان ايمانآورنده نبودند. (158) و در حقيقت، پروردگار تو همان شكستناپذير مهربان است. (159)