32- سورة السجده به نام خداوند رحمتگر مهربان الف، لام، ميم. (1) نازل شدن اين كتاب- كه هيچ [جاى] شك در آن نيست- از طرف پروردگار جهانهاست. (2) آيا مىگويند: «آن را بربافته است»؟ [نه چنين است] بلكه آن حقّ و از جانب پروردگار توست، تا مردمى را كه پيش از تو بيمدهندهاى براى آنان نيامده است هشدار دهى، اميد كه راه يابند. (3) خدا كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است، در شش هنگام آفريد، آن گاه بر عرش [قدرت] استيلا يافت، براى شما غير از او سرپرست و شفاعتگرى نيست؛ آيا باز هم پند نمىگيريد؟ (4) كار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمين، اداره مىكند؛ آن گاه [نتيجه و گزارش آن] در روزى كه مقدارش- آن چنان كه شما [آدميان] برمىشماريد- هزار سال است، به سوى او بالا مىرود. (5) اوست داناىِ نهان و آشكار، كه شكوهمندِ مهربان است. (6) همان كسى كه هر چيزى را كه آفريده است نيكو آفريده، و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرد؛ (7) سپس [تداوم] نسل او را از چكيده آبى پست مقرّر فرمود؛ (8) آن گاه او را درستاندام كرد، و از روح خويش در او دميد، و براى شما گوش و ديدگان و دلها قرار داد؛ چه اندك سپاس مىگزاريد. (9) و گفتند: «آيا وقتى در [دلِ] زمين گم شديم، آيا [باز] ما در خلقت جديدى خواهيم بود؟» [نه،] بلكه آنها به لقاى پروردگارشان [و حضور او] كافرند. (10) بگو: «فرشته مرگى كه بر شما گمارده شده، جانتان را مىستاند، آن گاه به سوى پروردگارتان بازگردانيده مىشويد.» (11)