و نابينا و بينا يكسان نيستند، (19) و نه تيرگيها و روشنايى، (20) و نه سايه و گرماى آفتاب. (21) و زندگان و مردگان يكسان نيستند. خداست كه هر كه را بخواهد شنوا مىگرداند؛ و تو كسانى را كه در گورهايند نمىتوانى شنوا سازى. (22) تو جز هشداردهندهاى [بيش] نيستى. (23) ما تو را بحق، [به سِمَتِ] بشارتگر و هشدار دهنده گسيل داشتيم، و هيچ امّتى نبوده مگر اينكه در آن هشدار دهندهاى گذشته است. (24) و اگر تو را تكذيب كنند، قطعاً كسانى كه پيش از آنها بودند [نيز] به تكذيب پرداختند. پيامبرانشان دلايل آشكار و نوشتهها و كتاب روشن براى آنان آوردند. (25) آن گاه كسانى را كه كافر شده بودند فرو گرفتم؛ پس چگونه بود كيفر من؟ (26) آيا نديدهاى كه خدا از آسمان، آبى فرود آورد و به [وسيله] آن ميوههايى كه رنگهاى آنها گوناگون است بيرون آورديم؟ و از برخى كوهها، راهها [و رگهها] ى سپيد و گلگون به رنگهاى مختلف و سياه پر رنگ [آفريديم]. (27) و از مردمان و جانوران و دامها كه رنگهايشان همان گونه مختلف است [پديد آورديم]. از بندگان خدا تنها دانايانند كه از او مىترسند. آرى، خدا ارجمندِ آمرزنده است. (28) در حقيقت، كسانى كه كتاب خدا را مىخوانند و نماز برپا مىدارند و از آنچه بديشان روزى دادهايم، نهان و آشكارا انفاق مىكنند، اميد به تجارتى بستهاند كه هرگز زوال نمىپذيرد. (29) تا پاداششان را تمام بديشان عطا كند و از فزونبخشىِ خود در حقّ آنان بيفزايد كه او آمرزنده حقشناس است. (30)