و اگر خدا مردم را به [سزاى] آنچه انجام دادهاند مؤاخذه مىكرد، هيچ جنبندهاى را بر پشت زمين باقى نمىگذاشت؛ ولى تا مدّتى معيّن مهلتشان مىدهد، و چون اجلشان فرا رسد خدا به [كار] بندگانش بيناست. (45) 36- سورة يس به نام خداوند رحمتگر مهربان يس [/ ياسين] (1) سوگند به قرآن حكمتآموز، (2) كه قطعاً تو از [جمله] پيامبرانى، (3) بر راهى راست. (4) [و كتابت] از جانب آن عزيزِ مهربان نازل شده است، (5) تا قومى را كه پدرانشان بيمداده نشدند و در غفلت ماندند، بيم دهى. (6) آرى، گفته [خدا] در باره بيشترشان محقّق گرديده است، در نتيجه آنها نخواهند گرويد. (7) ما در گردنهاى آنان، تا چانههايشان، غُلهايى نهادهايم، به طورى كه سرهايشان را بالا نگاه داشته و ديده فرو هشتهاند. (8) و [ما] فراروى آنها سدّى و پشت سرشان سدّى نهاده و پردهاى بر [چشمان] آنان فرو گستردهايم، در نتيجه نمىتوانند ببينند. (9) و آنان را چه بيم دهى [و] چه بيم ندهى، به حالشان تفاوت نمىكند: نخواهند گرويد. (10) بيم دادن تو، تنها كسى را [سودمند] است كه كتاب حقّ را پيروى كند و از [خداىِ] رحمان در نهان بترسد. [چنين كسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده. (11) آرى! ماييم كه مردگان را زنده مىسازيم و آنچه را از پيش فرستادهاند، با آثار [و اعمال] شان درج مىكنيم، و هر چيزى را در كارنامهاى روشن برشمردهايم. (12)