ترجمه قرآن - فولادوند، محمدمهدى - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فولادوند، محمدمهدى جلد : 1 صفحه : 455

و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان اين دو است به باطل نيافريديم، اين گمان كسانى است كه كافر شده [و حق‌پوشى كرده‌] اند، پس واى از آتش بر كسانى كه كافر شده‌اند. (27)
يا [مگر] كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، چون مفسدانِ در زمين مى‌گردانيم، يا پرهيزگاران را چون پليدكاران قرار مى‌دهيم؟ (28)
[اين‌] كتابى مبارك است كه آن را به سوى تو نازل كرده‌ايم تا در [باره‌] آيات آن بينديشند، و خردمندان پند گيرند. (29)
و سليمان را به داوود بخشيديم. چه نيكو بنده‌اى! به راستى او توبه‌كار [و ستايشگر] بود. (30)
هنگامى كه [طرف‌] غروب، اسبهاى اصيل را بر او عرضه كردند، (31)
[سليمان‌] گفت: «واقعاً من دوستىِ اسبان را بر ياد پروردگارم ترجيح دادم تا [هنگام نماز گذشت و خورشيد] در پس حجابِ ظلمت شد.» (32)
[گفت: «اسبها] را نزد من بازآوريد.» پس شروع كرد به دست كشيدن بر ساقها و گردن آنها [و سرانجام وقف كردن آنها در راه خدا]. (33)
و قطعاً سليمان را آزموديم و بر تخت او جسدى بيفكنديم؛ پس به توبه باز آمد. (34)
گفت: «پروردگارا، مرا ببخش و مُلكى به من ارزانى دار كه هيچ كس را پس از من سزاوار نباشد، در حقيقت، تويى كه خود بسيار بخشنده‌اى.» (35)
پس باد را در اختيار او قرار داديم كه هر جا تصميم مى‌گرفت، به فرمان او نرم، روان مى‌شد. (36)
و شيطانها را [از] بنّا و غوّاص، (37)
تا [وحشيان‌] ديگر را كه جفت جفت با زنجيرها به هم بسته بودند [تحت فرمانش درآورديم‌]. (38)
[گفتيم:] «اين بخشش ماست، [آن را] بى‌شمار ببخش يا نگاه دار.» (39)
و قطعاً براى او در پيشگاه ما تقرّب و فرجام نيكوست. (40)
و بنده ما ايّوب را به ياد آور، آن گاه كه پروردگارش را ندا داد كه: «شيطان مرا به رنج و عذاب مبتلا كرد.» (41)
[به او گفتيم:] «با پاى خود [به زمين‌] بكوب، اينك اين چشمه‌سارى است سرد و آشاميدنى.» (42)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : فولادوند، محمدمهدى جلد : 1 صفحه : 455

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست