يا بگويد: «اگر خدايم هدايت مىكرد، مسلّماً از پرهيزگاران بودم.» (57) يا چون عذاب را ببيند، بگويد: «كاش مرا برگشتى بود تا از نيكوكاران مىشدم.» (58) [به او گويند:] آرى، نشانههاى من بر تو آمد و آنها را تكذيب كردى و تكبّر ورزيدى و از [جمله] كافران شدى. (59) و روز قيامت كسانى را كه بر خدا دروغ بستهاند روسياه مىبينى، آيا جاى سركشان در جهنم نيست؟ (60) و خدا كسانى را كه تقوا پيشه كردهاند، به [پاسِ] كارهايى كه مايه رستگارىشان بوده، نجات مىدهد. عذاب به آنان نمىرسد و غمگين نخواهند گرديد. (61) خدا آفريدگار هر چيزى است، و اوست كه بر هر چيز نگهبان است. (62) كليدهاى آسمان و زمين از آنِ اوست، و كسانى كه نشانههاى خدا را انكار كردند، آنانند كه زيانكارانند. (63) بگو: «اى نادانان، آيا مرا وادار مىكنيد كه جز خدا را بپرستم؟» (64) و قطعاً به تو و به كسانى كه پيش از تو بودند وحى شده است: «اگر شرك ورزى حتماً كردارت تباه و مسلّماً از زيانكاران خواهى شد.» (65) بلكه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش. (66) و خدا را آن چنان كه بايد به بزرگى نشناختهاند، و حال آنكه روز قيامت زمين يكسره در قبضه [قدرت] اوست، و آسمانها درپيچيده به دست اوست؛ او منزّه است و برتر است از آنچه [با وى] شريك مىگردانند. (67)