و چه بسا نسلها كه پيش از ايشان هلاك كرديم كه [بس] نيرومندتر از اينان بودند و شهرها را درنورديدند [امّا سرانجام] مگر گريزگاهى بود؟ (36) قطعاً در اين [عقوبتها] براى هر صاحبدل و حق نيوشى كه خود به گواهى ايستد، عبرتى است. (37) و در حقيقت، آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش هنگام آفريديم و احساس ماندگى نكرديم. (38) و بر آنچه مىگويند صبر كن، و پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب، به ستايش پروردگارت تسبيح گوى. (39) و پارهاى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقيب و نافله] او را تسبيح گوى. (40) و روزى كه منادى از جايى نزديك ندا درمىدهد، به گوش باش. (41) روزى كه فرياد [رستاخيز] را به حقّ مىشنوند، آن [روز] روز بيرون آمدن [از زمين] است. (42) ماييم كه خود، زندگى مىبخشيم و به مرگ مىرسانيم و برگشت به سوى ماست. (43) روزى كه زمين به سرعت از [اجسادِ] آنان جدا و شكافته مىشود؛ اين حشرى است كه بر ما آسان خواهد بود. (44) ما به آنچه مىگويند داناتريم، و تو به زور وادارنده آنان نيستى؛ پس به [وسيله] قرآن هر كه را از تهديد [من] مىترسد پند ده. (45) 51- سورة الذاريات به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به بادهاى ذره افشان، (1) و ابرهاى گرانبار، (2) و سَبُك سيران، (3) و تقسيمكنندگان كار [ها]، (4) كه آنچه وعده داده شدهايد راست است، (5) و [روز] پاداش واقعيّت دارد. (6)