آيا داستان كسانى را كه بهرهاى از كتاب [تورات] يافتهاند ندانستهاى كه [چون] به سوى كتاب خدا فراخوانده مىشوند تا ميانشان حكم كند، آن گه گروهى از آنان به حال اعراض، روى برمىتابند؟ (23) اين بدان سبب بود كه آنان [به پندار خود] گفتند: «هرگز آتش جز چند روزى به ما نخواهد رسيد»، و برساختههايشان آنان را در دينشان فريفته كرده است. (24) پس چگونه خواهد بود [حالشان] آن گاه كه آنان را در روزى كه هيچ شكى در آن نيست گرد آوريم؛ و به هر كس [پاداش] دستاوردش به تمام [و كمال] داده شود و به آنان ستم نرسد؟ (25) بگو: «بار خدايا، تويى كه فرمانفرمايى؛ هر آن كس را كه خواهى، فرمانروايى بخشى؛ و از هر كه خواهى، فرمانروايى را باز ستانى؛ و هر كه را خواهى، عزت بخشى؛ و هر كه را خواهى، خوار گردانى؛ همه خوبيها به دست توست، و تو بر هر چيز توانايى.» (26) شب را به روز در مىآورى، و روز را به شب در مىآورى؛ و زنده را از مرده بيرون مى آورى، و مرده را از زنده خارج مىسازى؛ و هر كه را خواهى، بىحساب روزى مىدهى. (27) مؤمنان نبايد كافران را- به جاى مؤمنان- به دوستى بگيرند؛ و هر كه چنين كند، در هيچ چيز [او را] از [دوستىِ] خدا [بهرهاى] نيست، مگر اينكه از آنان به نوعى تقيّه كنيد و خداوند، شما را از [عقوبت] خود مىترساند، و بازگشتِ [همه] به سوى خداست. (28) بگو: «اگر آنچه در سينههاى شماست نهان داريد يا آشكارش كنيد، خدا آن را مىداند، و [نيز] آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مىداند، و خداوند بر هر چيزى تواناست.» (29)