و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى. (50) و هممسلكانِ شما را سخت به هلاكت رسانديم؛ پس آيا پندگيرندهاى هست؟ (51) و هر چه كردهاند در كتابها [ى اعمالشان درج] است. (52) و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده. (53) در حقيقت، مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها، (54) در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانايند. (55) 55- سورة الرحمن به نام خداوند رحمتگر مهربان [خداى] رحمان، (1) قرآن را ياد داد. (2) انسان را آفريد، (3) به او بيان آموخت. (4) خورشيد و ماه بر حسابى [روان] اند. (5) و بوته و درخت چهرهسايانند. (6) و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت، (7) تا مبادا از اندازه درگذريد. (8) و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد. (9) و زمين را براى مردم نهاد. (10) در آن، ميوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلافدار، (11) و دانههاى پوستدار و گياهان خوشبوست. (12) پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟ (13) انسان را از گل خشكيدهاى سفال مانند، آفريد. (14) و جنّ را از تشعشعى از آتش خلق كرد. (15) پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟ (16)