مگر شما را از آبى بىمقدار نيافريديم؟ (20) پس آن را در جايگاهى استوار نهاديم، (21) تا مدّتى معيّن. (22) و توانا آمديم، و چه نيك تواناييم. (23) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (24) مگر زمين را محلّ اجتماع نگردانيديم؟ (25) چه براى مردگان چه زندگان. (26) و كوههاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم. (27) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (28) برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب مىكرديد. (29) برويد به سوى [آن] دود سه شاخه، (30) نه سايهدار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مىكند. (31) [دوزخ] چون كاخى [بلند] شراره مىافكند، (32) گويى شترانى زرد رنگند. (33) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (34) اين، روزى است كه دَم نمىزنند. (35) و رخصت نمىيابند تا پوزش خواهند. (36) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (37) اين [همان] روز داورى است. شما و [جمله] پيشينيان را گرد مىآوريم. (38) پس اگر حيلتى داريد، در برابر من بسگاليد. (39) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (40) اهل تقوا در زير سايهها و بر كنار چشمهسارانند؛ (41) با هر ميوهاى كه خوش داشته باشند. (42) به [پاداش] آنچه مىكرديد، بخوريد و بياشاميد؛ گواراتان باد. (43) ما نيكوكاران را چنين پاداش مىدهيم. (44) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (45) [اى كافران،] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد. (46) [ولى] آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (47) و چون به آنان گفته شود: «ركوع كنيد»، به ركوع نمىروند. (48) آن روز واى بر تكذيبكنندگان. (49) پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مىآورند؟ (50)