103- سورة العصر به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به عصرِ [غلبه حقّ بر باطل]، (1) كه واقعاً انسان دستخوشِ زيان است؛ (2) مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حقّ سفارش و به شكيبايى توصيه كردهاند. (3) 104- سورة الهمزة به نام خداوند رحمتگر مهربان واى بر هر بدگوى عيبجويى، (1) كه مالى گرد آورد و برشمردش. (2) پندارد كه مالش او را جاويد كرده؛ (3) ولى نه! قطعاً در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد. (4) و تو چه دانى كه آن آتشِ خردكننده چيست؟ (5) آتشِ افروخته خدا [يى] است. (6) [آتشى] كه به دلها مىرسد. (7) و [آتشى كه] در ستونهايى دراز، آنان را در ميان فرامىگيرد. (8) و [آتشى كه] در ستونهايى دراز، آنان را در ميان فرامىگيرد. (9) 105- سورة الفيل به نام خداوند رحمتگر مهربان مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد؟ (1) آيا نيرنگشان را بر باد نداد؟ (2) و بر سر آنها، دسته دسته پرندگانى «ابابيل» فرستاد. (3) [كه] بر آنان سنگهايى از گِلِ [سخت] مىافكندند. (4) و [سرانجام، خدا] آنان را مانند كاه جويده شده گردانيد. (5)