بگو: «به خدا و آنچه بر ما نازل شده، و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل گرديده، و آنچه به موسى و عيسى و انبياى [ديگر] از جانب پروردگارشان داده شده، گرويديم؛ [و] ميان هيچ يك از آنان فرق نمىگذاريم و ما او را فرمانبرداريم. (84) و هر كه جز اسلام، دينى [ديگر] جويد، هرگز از وى پذيرفته نشود، و وى در آخرت از زيانكاران است. (85) چگونه خداوند، قومى را كه بعد از ايمانشان كافر شدند، هدايت مىكند؟ با آنكه شهادت دادند كه اين رسول، بر حق است و برايشان دلايل روشن آمد، و خداوند قوم بيدادگر را هدايت نمىكند. (86) آنان، سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم، همگى برايشان است. (87) در آن [لعنت] جاودانه بمانند؛ نه عذاب از ايشان كاسته گردد و نه مهلت يابند. (88) مگر كسانى كه پس از آن توبه كردند و درستگارى [پيشه] نمودند، كه خداوند آمرزنده مهربان است. (89) كسانى كه پس از ايمان خود كافر شدند، سپس بر كفر [خود] افزودند، هرگز توبه آنان پذيرفته نخواهد شد، و آنان خود گمراهانند. (90) در حقيقت، كسانى كه كافر شده و در حال كفر مردهاند، اگر چه [فراخناى] زمين را پر از طلا كنند و آن را [براى خود] فديه دهند، هرگز از هيچ يك از آنان پذيرفته نگردد؛ آنان را عذابى دردناك خواهد بود، و ياورانى نخواهند داشت. (91)