ترجمه قرآن - كاويانپور، احمد - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 173

و هنگامى كه كوه را بر فراز آنها همچون سايبانى بلند برافراشتيم و گمان ميكردند كه بر روى آنها فرود خواهد آمد. (گفتيم) آنچه را بشما داده‌ايم محكم نگهدارى كنيد و هر چه (احكام و دستورات) در آنست بياد داشته باشيد (و عمل كنيد) تا خداترس و پرهيزكار شويد. (171)
و بخاطر بياوريد زمانى را كه پروردگار تو از صلب بنى آدم نسل آنان را بوجود آورد و آنها را گواه بر خويشتن ساخت. (و گفت) آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: بلى گواهى مى‌دهيم (چرا چنين كرد؟) براى اينكه روز قيامت نگوئيد كه ما از اين (اعتراف و اقرار به توحيد) غافل و بى‌خبر بوديم. (172)
يا نگوئيد كه پدران و نياكان ما قبل از ما مشرك بودند، ما هم نسل بعد از آنها بوديم (ناگزير پيرو خط آنان شديم) آيا ما را بخاطر آنچه خطا كاران انجام دادند، مجازات مى‌كنى؟ (173)
و بدينسان آيات خود را (بتفصيل) شرح مى‌دهيم، شايد (بسوى حق) بازگردند. (174)
و براى آنان سرگذشت كسى را كه آيات خود را به او داده بوديم بخوان و او از آن آيات امتناع نمود و شيطان در پى او رفت (و به او دست يافت) و از گمراهان شد. (175)
و اگر ميخواستيم (مقام) او را با اين آيات بالا مى‌برديم. ولى او به پستى گرائيد و از خواهش نفس پيروى كرد. مثل او همانند مثل سگى است كه اگر به آن حمله كنى، دهانش را باز و زبانش را بيرون مى‌آورد و اگر رهايش كنى، باز همين كار را خواهد كرد. اين مثل جماعتى است كه آيات ما را تكذيب كردند. اين داستان را براى آنان بازگو كن، شايد بهتر بينديشند. (176)
چه بد مثلى دارند جماعتى كه آيات ما را مورد تكذيب قرار دادند؟ ولى آنها فقط به خودشان ظلم مى‌كردند. (177)
هر كه را خدا هدايتش كند، او راه يافته است و هر كه را در گمراهى رها سازد، همانها زبون و زيانكارند. (178)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 173

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست