نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 199
يا پيامبر با كافران و منافقان جهاد و پيكار كن و به آنها سختگير باش (و بيش از اين با آنان مدارا مكن) جاى آنان دوزخ است و سرانجام بسيار بدى دارند. (73) منافقان بنام خدا سوگند ياد ميكنند كه چيز بدى نگفتند (چنان نيست) آنان سخنان كفرآميز بر زبان آوردند و بعد از اسلام آوردن، كافر شدند و تصميماتى اتخاذ كردند كه موفق به انجام آنها نشدند (سوء قصد بجان رسول خدا) آنها بجاى آنكه در برابر نعمت و ثروتى كه بفضل و بخشش خدا و پيامبرش نصيب آنها شده، سپاسگزار باشند، در مقام كينه و دشمنى بر آمدند، با اينحال اگر توبه كنند براى آنها بسيار بهتر است و اگر نافرمانى كنند، خدا آنها را در دنيا و آخرت بعذابى بس دردناك مجازات خواهند كرد و در روى زمين هيچ دوست و ياورى براى آنان نخواهد بود. (74) بعضى از آنان با خدا عهد بستند كه اگر خدا از فضل و بخشش خود نصيب ما كند، بديگران كمك خواهيم كرد و از نيكوكاران خواهيم شد. (75) همين كه خدا از فضل و رحمت خويش نصيب آنها نمود، آن گاه بخل و حسادت ورزيدند و نافرمانى كردند و از حق روگردان شدند. (76) بدينسان خدا، نفاق و جدايى را در دل آنان جايگزين ساخت تا روزى كه كيفر آن را ببينند. بسبب نقض عهدى كه با خدا بستند و ديگر آنكه دروغ ميگفتند [1] (77) آيا نميدانند كه رسول خدا اسرار نهان و سخنان محرمانه آنان را ميداند؟ و اينكه خدا داناى نهانهاست. (78) آن كسانى كه در پرداخت صدقات به مؤمنين ايراد ميگيرند و مؤمنين را از اندك چيزى كه براى آنها مقدور است (در راه خدا) مضايقه نميكنند، مورد تمسخر قرار ميدهند، خدا آنها را مجازات ميكند و عذابى بس دردناك در انتظار آنها است. (79) [1] هر كسى كه داراى اين دو صفت (نقض عهد و دروغگويى) باشد منافق است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 199