نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 222
هيچ جاندارى در زمين نيست مگر آنكه رزقش با خداست و قرارگاه (دائمى) و اقامتگاه (موقتى) او را ميدانند. همه آنها در كتابى روشن (لوح محفوظ) مسطور است. (6) او خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد و عرش (عظيم) او (نخست) بر آب قرار داشت تا شما را بيازمايد كه عمل كدام يك از شما نيكوتر است و اگر بگويى كه پس از مرگ زنده خواهيد شد، كافران خواهند گفت: اين چيزى جز دروغ و سحرى آشكار نيست. (7) و اگر ما عذاب را از آنان تا مدتى معين بتأخير اندازيم، آن گاه خواهند گفت: چه چيز مانع شد كه عذاب بتأخير افتد؟ آگاه باشند وقتى آن روز ناگهان فرا رسد، رهايى از آن هرگز ميسر نخواهد شد و آنچه را كه مسخره ميكردند، سخت گرفتارشان خواهد ساخت. (8) و اگر ما لذت نعمت و رحمت را به انسان بچشانيم، سپس آن را از او بازستانيم (از رحمت خدا) نااميد شده و ناشكرى ميكند. (9) و اگر او را پس از مصيبتى كه به وى رسيده، نعمتى بچشانيم، خواهد گفت: روزگار رنج و سختى ديگر گذشت (و آن روزها هرگز تكرار نخواهد شد) آن گاه تفاخر و مبادرت ميكند. (10) غير از كسانى كه (در برابر سختيها و ناملايمات) داراى صبر و استقامت و اعمال صالحند. آمرزش و پاداش بزرگ براى آنهاست. (11) (يا پيامبر) مبادا بعضى آياتى را كه به تو وحى ميشود (بملاحظاتى بر مردم) ابلاغ نكنى و از سخنان مخالفانت كه مىگويند: چرا گنجى براى او فرستاده نميشود؟ يا فرشتهاى همراه او نيامده است؟ دلتنگ شوى. وظيفه تو تنها اخطار و آگاه سازى است و خدا بر همه چيز وكيل و صاحب اختيار است (و انسان بر هر عملش مسئول). (12)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 222