نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 289
و چون در دريا خطرى متوجه شما شود، بجز خدا همه را فراموش ميكنيد (و تنها بخدا پناه مىبريد) همين كه شما را از خطر رهايى بخشيد و بسلامتى وارد خشكى شديد، روى از خدا برميگردانيد. انسان همواره ناشكر و ناسپاس است. (67) آيا (پس از نجات از دريا) در امان هستيد از اينكه (بر اثر زلزله) شما را در زمين فرو برد؟ يا (بر اثر طوفان) بارانى از سنگ به شما بفرستد؟ آن گاه براى نجات خود حامى و نگهدارندهاى نخواهيد يافت. (68) يا در امان هستيد از اينكه بار ديگر شما را به دريا باز گرداند و تندبادى خرد كننده بر شما بفرستد تا شما را بكيفر ناسپاسى، غرق كند آن گاه از قهر و غضب ما، دادرسى براى خود نخواهيد يافت. (69) ما، فرزندان آدم را بسيار گرامى داشتيم و آنها را در خشكى و دريا سير داديم و از پاكيزهها روزيشان قرار داديم و آنها را بر بسيارى از مخلوقات خود برترى بزرگ بخشيديم. (70) روز قيامت هر گروهى از مردم را با رهبرشان احضار ميكنيم. نامه اعمال هر كسى (كه اهل بهشت است) بدست راست او داده ميشود و آنها نامه اعمال خود را بدقت ميخوانند و كمترين ستمى بر آنان نخواهد شد. (71) هر كه در اين دنيا كوردل باشد در آخرت نيز كور و گمراهتر خواهد بود. (72) نزديك بود مشركان تو را از آنچه بتو وحى كرديم برگردانند (و تو را راضى كنند) تا خلاف آن را بر ما افترا بندى و آن گاه تو را دوست خود بگيرند. (73) و اگر ما تو را ثابت قدم ننموده بوديم، نزديك بود اندك تمايلى بسوى آنان پيدا كنى. (74) در آن صورت ما، دو برابر عذاب در زندگى اين دنيا و دو برابر عذاب پس از مرگ به تو مىچشانديم، آن گاه از قهر و غضب ما، يارى كنندهاى براى خود نمىيافتى. (75)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 289