نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 322
سوره- 21- انبياء 112- آيه جزء- 17- مكى 1168- كلمه سال- 10- بعثت 4890- حرف بنام خداى بخشنده مهربان روز رسيدگى بحساب مردم در پيش است و مردم در اثر غفلت و بىخبرى از آن روگردان هستند. (1) هيچ پند و اندرزى از طرف پروردگارشان براى آنها نيامد مگر اينكه آن را شنيده و سرگرم بازى خود شدند. (2) دلهاى آنان متوجه سرگرمى است و ستمكاران آهسته بهم گفتند: آيا او هم مثل شما بشر نيست؟ شما كه مردمى بصير و دانا هستيد، چرا جادوهاى او را ديده و باور ميكنيد؟ (3) پيامبر پاسخ داد: پروردگار من هر كلمهاى كه در آسمان و زمين گفته شود، كاملا از آن آگاه است و او شنواى داناست. (4) كافر دلان گفتند: (وحى قرآن) خوابهاى آشفته و تخيلات واهى است. شايد آنها را از خودش ساخته است. شايد هم شاعر است. پس بايد معجزهاى براى ما بياورد، بدانسان كه پيامبران پيشين آوردند. (5) ما قبل از ايشان مردم شهرى كه (پس از مشاهده معجزه) ايمان نياوردند، هلاك كرديم. آيا مشركين مكه (بعد از نزول معجزه) ايمان خواهند آورد؟ (6) ما پيش از تو كسى را برسالت نفرستاديم، مگر مردانى را كه به آنان وحى ميفرستاديم. (يا پيامبر به مردم بگو،) اگر نميدانيد و اطلاع نداريد از اهل كتاب و دانشمندان بپرسيد. (7) ما پيامبران را كالبدى بىجان قرار نداديم كه غذا نخوردند و عمر جاودانى هم نداشتند. (8) (هنگامى كه كافران، رسولان ما را تكذيب كردند) ما به وعدهاى كه به آنان داده بوديم، عمل كرديم و هر كه را خواستيم نجات داديم و تجاوز كاران را (كه از حدود احكام خدا تخطى كرده بودند) هلاكشان كرديم. (9) ما براى ارشاد شما كتابى فرستاديم كه در آن پند و اندرز براى شماست پس چرا عاقلانه فكر نميكنيد؟ (10)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 322