نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 331
آنان صداى (دلخراش) دوزخ و دوزخيان را نخواهند شنيد و دلشان هر چه بخواهد هميشه براى آنان فراهم است. (102) ترس و وحشت عظيم روز قيامت آنها را افسرده و غمگين نخواهد ساخت. فرشتگان (رحمت) به استقبال و ملاقات آنان ميآيند و ميگويند: اينست روز (رستگارى) شما كه (در دنيا) براى شما وعده ميدادند. (103) روزى كه آسمان را درهم مىپيچيم بدانسان كه طومار (كاغذ) را براى نوشتن مىپيچند و آن را بحالت اول خلقت بر ميگردانيم و اين وعده بر حق ما است كه البته انجام خواهيم داد. (104) ما، در زبور (كتاب آسمانى داود پيامبر) پس از تذكرات لازم نوشتيم كه بندگان نيكوكار من وارث ملك زمين خواهند شد. (105) البته اين آيه، پيامى است براى جماعتى كه اهل عبادتند. (106) (يا پيامبر) ما تو را نفرستاديم مگر آنكه رحمتى بر اهل عالم باشى. (107) بگو، آنچه بر من وحى ميرسد اينست كه خداى شما، خداى واحد است. آيا شما اطاعت امر خواهيد كرد؟ (108) اگر سرپيچى و نافرمانى كردند، به آنان بگو، من (حسب الامر، احكام الهى را) بطور يكسان بر همه شما ابلاغ كردم و آنچه (از عذاب و مجازات) به شما وعده داده شده، اطلاع ندارم، نزديك است يا دور. (109) البته خدا گفتار آشكار شما را بهتر ميداند و آنچه را كه مكتوم ميداريد، بخوبى آگاه است. (110) و من (از تأخير عذاب) اطلاع ندارم، شايد آزمايشى است براى شما و برخوردارى است تا هنگام مرگ. (111) رسول خدا گفت: پروردگارا (ميان من و مشركين) بحق حكم بفرما، پروردگار ما بر خلاف آنچه توصيف ميكنيد بخشنده و يارى دهنده است (و تنها از او يارى بايد خواست). (112) سوره- 22- حج 78- آيه جزء- 17- مدنى 1291- كلمه سال- 18- بعثت 5075- حرف
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 331