نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 337
اجازه پيكار بمجاهدين اسلام داده شد، زيرا آنان از دشمن ستمها كشيدند و خدا به يارى آنان تواناست. (39) آن كسانى كه بناحق از خانه و كاشانه خود بيرون كرده شدند، بخاطر اينكه ميگفتند: پروردگار و آفريننده ما خداست (خدا يار و ياور آنهاست) و اگر خدا بعضى از مردم را وسيله بعض ديگر دفع نميكرد، هر آينه صومعهها و كليساها و معابد و مساجد كه در آنها نام خدا بسيار ذكر ميشود از بين ميرفت و هر كه دين خدا را يارى كند، مسلما خدا او را يارى خواهد كرد. در حقيقت خدا بسيار مقتدر و تواناست. (40) آنان كسانى هستند كه اگر در روى زمين به آنان قدرت بخشيم، نماز برپا ميدارند و زكات ميپردازند، امر بمعروف و نهى از منكر مينمايند و سرانجام تمام كارها با خداست. (41) (يا پيامبر) اگر تو را تكذيب كردند (آزرده خاطر مباش) قبل از اينان قوم نوح و قوم عاد و ثمود نيز (رسولان خدا را) مورد تكذيب قرار دادند. (42) هم چنين قوم ابراهيم و قوم لوط. (43) و اهالى شهر مدين و موسى نيز مورد تكذيب (مخالفان) قرار گرفت. آن گاه كافران را مهلت دادم، سپس آنها را (بعذابى سخت) گرفتار ساختم. پس بنگر نتيجه تكذيبشان چقدر سخت و دردناك بود. (44) بسيارى از مردم شهرها و روستاها را هلاك كرديم در حالى كه ستمكار و جفا پيشه بودند. شهر و ديار آنها ويران گشت و چاهها و قنات بلا استفاده ماند و كاخهاى بلند بىصاحب گرديد. (45) آيا در روى زمين نميگردند و كاوش نميكنند تا دلشان بينش و آگاهى بيشترى يابد و گوششان شنوا گردد؟ (و عبرت بگيرند) گر چه چشم اين كافران نابينا نيست لكن دلى كه در سينه دارند كور و نابيناست. (46)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 337