نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 355
مردانى كه هيچ كسب و كارى آنها را از ياد خدا غافل نميسازد، نماز بر پا ميدارند و زكات ميدهند و از روزى ميترسند كه در آن دلها و ديدگان همه مضطرب و پريشان گردند. (37) تا خدا پاداش آنان را بهتر از اعمالشان به آنان عطا فرمايد و از فضل و رحمت خويش بر آن بيفزايد و خدا براى هر كس بخواهد روزى بىحساب مىبخشد. (38) اعمال كسانى كه كافر شدند همانند سرابى است در بيابان هموار كه انسان تشنه آن را آب پندارد و چون بدانجا رسد، چيزى نيابد، آن گاه خدا را نزديك خويش يابد كه بحساب اعمالش كاملا برسد و خدا بسيار سريع الحساب است. (39) يا اعمال كافران همانند تاريكيهاست در اعماق دريا كه موجى بدنبال موج ديگر آن را بپوشاند و بر فراز آن ابرى سياه قرار بگيرد كه تاريكى بر تاريكيهاى آن بيفزايد. هر گاه دست خود را بيرون آورد، آن را نبيند و خدا براى هر كس نور هدايت قرار نداد، هيچ نورى براى او نخواهد بود. (40) (اى انسان) مگر نميدانى كه هر كه در آسمانها و زمين است و پرندگان صف بسته و بال گشاده (در آسمان) خدا را تسبيح ميگويند. در حقيقت تمام آنها نماز و تسبيح خود را ميدانند و خدا به آنچه انجام ميدهند، كاملا آگاه است. (41) فرمانروايى آسمانها و زمين مخصوص خدا و بازگشت جميع خلايق بسوى خداست. (42) مگر نمىبينى كه خدا ابرها را (در آسمان) بحركت در ميآورد و بعد آنها را جمع ميكند و متراكم ميسازد؟ آن گاه بنگرى كه قطرات باران از ميان آنها فرو ميريزد و از آسمان از ميان تودههاى ابر، تگرگ ميفرستد و آن را بر (كشتزار) هر كه بخواهد ميرساند و از هر كه بخواهد باز ميدارد. روشنى برق چنان بتابد كه خواهد روشنى ديدهها را از بين ببرد. (43)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 355