نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 362
كسانى كه اميد به لقاى ما ندارند گفتند: چرا فرشتگانى بخود ما نازل نميشود؟ يا چرا پروردگار خود را بچشم نمىبينيم؟ آنها در واقع خودشان را خيلى بزرگ و مهم پنداشتند و سخت بسركشى و نافرمانى پرداختند. (21) روزى كه فرشتگان را بچشم ببينند، در آن روز براى مجرمين و گناهكاران خبر خوشى نخواهد بود، بلكه ميگويند: شما (از رحمت حق) بكلى محروم شدهايد. (22) و سپس ما به اعمال (نيك) آنها پرداخته و آنها را چون ذراتى پراكنده ميسازيم. (23) اهل بهشت در آن روز بهترين منزلگاه و نيكوترين جايگاه را خواهند داشت. (24) روزى كه آسمان و ابرها درهم شكافته و فرشتگان بترتيب فرود آيند. (25) در آن روز فرمانروايى راستين مخصوص خداى رحمان است و براى كافران روز سخت و ناگوارى خواهند بود. (26) روزى كه ظالم دست حسرت بدندان مىگزد و ميگويد: اى كاش (در دنيا) راه اطاعت رسول خدا را در پيش ميگرفتم. (27) واى بر من، كاش فلانى را دوست صميمى خود نمىگرفتم. (28) در واقع او پس از آنكه با من دوست شد، مرا (گمراه ساخت و) از ذكر خدا باز داشت. آرى دوستى شيطان براى انسان باعث خوارى و گمراهى است. (29) (در آن روز) پيامبر خواهد گفت: پروردگارا، در حقيقت امت من اين قرآن تو را متروك گذاشتند. (30) و بدينسان براى هر پيامبرى دشمنانى از مجرمين و گنهكاران امتش قرار داديم (پس بنحو نيكو صبر كن) تنها پروردگارت براى هدايت و يارى تو كافيست. (31) كافران گفتند: چرا اين قرآن يكباره براى او نازل نميشود؟ ما قرآن را بتدريج و تأنى براى تو نازل ميكنيم و بدينسان قلب تو را بدان تثبيت مىبخشيم. (32)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 362