نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 372
نوح گفت: من چكار با كار آنها دارم. (112) حساب كار آنها تنها با پروردگار منست اگر شعور و معرفت داريد. (113) من مردم با ايمان را هرگز از اطراف خود دور نميكنم (هر چند فقير و مستمند باشند). (114) من فقط اخطار دهنده و آگاه كننده آشكارم. (115) گفتند: يا نوح، اگر اين سخنان را ترك نكنى، قطعا سنگسار خواهى شد. (116) نوح گفت: پروردگارا، قوم من، مرا دروغگو شمردند. (117) تو خود ميان من و آنان گشايشى عطا فرما و همراهان با ايمان مرا (از خطر اين قوم ظالم) نجات بده (118) (دعاى او را اجابت كرديم) او و پيروانش را در يك كشتى پرجمعيت نجات داديم. (119) آن گاه بقيه را بطوفانى غرق كرديم. (120) مسلما در آن نشانههائيست (از قدرت پروردگار تو) ولى اكثر مردم ايمان نمىآورند. (121) البته پروردگار تو بسيار مقتدر و مهربان است. (122) قوم عاد پيامبران خدا را مورد تكذيب قرار دادند. (123) هنگامى كه برادرشان هود به آنان گفت: آيا از خشم خدا نميترسيد؟ (124) من براى شما پيامبرى امين هستم. (125) از خدا بترسيد و مرا پيروى كنيد. (126) من براى رسالتم اجرى از شما نمىخواهم. اجر من تنها با رب العالمين است. (127) آيا در هر بلندى و ارتفاعات نشانه و جايگاهى (كمينگاهى) براى خود ايجاد ميكنيد؟ (128) و ساختمانهاى محكم (با ستونهاى سنگى و آهنى بلند) بر پا ميسازيد بگمان آنكه هميشه در آن خواهيد ماند؟ (129) بهنگام انتقام بسيار سخت و شديد انتقام ميگيريد. (130) از خدا بترسيد و مرا پيروى كنيد. (131) و بترسيد از خدايى كه شما را به آنچه ميدانيد (و نعمتهايى كه ميشناسيد) يارى كرد. (132) و نيز بچهار پايان و فرزندان كثير. (133) و باغات با صفا و رودخانهها و چشمهسارها شما را يارى نمود. (134) من براى شما از عذاب روز بزرگ همىترسم. (135) گفتند: اگر براى ما نصيحت بدهى يا اصلا نصيحتى ندهى يكسان است. (136)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 372