نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 375
و از خدايى كه شما و جماعت كثير پيشينيان شما را آفريده بترسيد (و خلاف امر او رفتار نكنيد). (184) گفتند: حتما تو را جادو كردهاند. (185) تو هم مِثل ما بشرى و ما تو را (در امر رسالت) دروغگو مىپنداريم. (186) اگر راست مىگويى، قسمتى از آسمان را بر ما فرود آورد. (187) شعيب گفت: پروردگار من بهتر ميداند كه شما چه ميكنيد. (188) آن گاه او را تكذيب كردند و عذاب روز تاريك آنها را فرا گرفت. براستى كه عذاب آن روز بسيار بزرگ و شديد بود. (189) مسلما در آن نشانههائيست (از قدرت پروردگار تو) ولى اكثر مردم ايمان نمىآورند. (190) البته پروردگار تو بسيار مقتدر و مهربان است. (191) و اين قرآن بيقين فرستاده رب العالمين است. (192) قرآن را روح الامين (جبرئيل) نازل گردانيد. (193) و آن را بر قلب تو القاء و راسخ نمود تا گناهكاران را (از عذاب خدا) بترسانى. (194) قرآن را بزبان عربى فصيح آورديم. (195) (بشارت) نزول قرآن در كتاب پيامبران پيشين هم آمده است. (196) آيا اعتراف علماى بنى اسرائيل درباره قرآن كافى نيست؟ (197) و اگر قرآن را براى مردم غير عرب مىفرستاديم. (198) و آن را بمردم عرب ميخواندند، هر آينه بآن ايمان نمىآوردند. (199) بدينسان ما، ناباورى را در قلب گنهكاران رسوخ ميدهيم. (200) تا عذاب دردناك را بچشم مشاهده نكنند، ايمان به قرآن نمىآورند. (201) وقتى عذابى كه از آن غافل و بىخبرند ناگهان بر آنان فرا رسد. (202) آن گاه ميگويند: آيا براى ما مهلتى خواهند داد؟ (203) اكنون آنها براى نزول عذاب ما شتاب ميورزند. (204) آيا متوجه هستى كه اگر ما آنان را از نعمت (مال و فرزند) بهرهمند سازيم. (205) سپس عذاب موعود بآنان برسد. (206)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 375