نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 408
و هر گاه به مردم ضرر و زيانى برسد، توبه و زارىكنان پروردگارشان را بيارى ميطلبند و چون از رحمت خود بآنان چشاند، آن گاه گروهى از آنان بر پروردگارشان شرك مىآورند. (33) تا در برابر نعمتهايى كه بآنان عطا كرديم كفر بورزند. پس بهرهمند شويد، بزودى (نتيجه اعمالتان را) خواهيد ديد. (34) مگر ما دليل و حجتى براى آنان فرستاديم كه درباره شرك آنان بحث و گفتگو نمايد؟ (35) و هر گاه نعمت و رحمتى به مردم بچشانيم خوشحال و مسرور ميشوند و اگر بكيفر دستاوردشان زيان و ضررى به آنان برسد، آن گاه (بجاى توبه بدرگاه خدا، از رحمتش) مأيوس و نااميد ميشوند. (36) مگر نمىبينند كه خدا روزى فراوان مىبخشد بر هر كه بخواهد سخت ميگيرد؟ مسلما در آن نشانههايى است براى جماعتى كه ايمان مىآورند. (37) بنا بر اين، حق خويشان و مستمندان و مسافران تهيدست را ادا كن، كه صله رحم و كمك بفقرا براى كسانى كه رضايت خدا را ميخواهند، بهترين كار است. همانان رستگار خواهند شد. (38) آنچه را كه بمنظور ربا و نزول ميدهيد تا بر مال مردم نزولخوار افزوده شود، نزد خدا هرگز افزايش نخواهد يافت. ولى آنچه را كه بمنظور زكات ميدهيد و رضايت خدا را طالبيد در پيشگاه خدا همانها افزايش خواهند يافت. (39) خداست كه شما را آفريد و روزيتان داد. سپس شما را ميميراند، آن گاه شما را دوباره زنده ميكند. آيا از آنها كه شريكان خدا مىپنداريد كسى هست كه چنين كارى انجام دهد؟ منزه است خدا و برتر و والاست از آنچه شريكش ميسازند. (40) بخاطر دستاوردهاى مردم، فساد و تباهى در خشكى و دريا پديدار گشت تا خدا كيفر بخشى از اعمالشان را به آنان بچشاند، شايد (از راه خطا) باز گردند. (41)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : كاويانپور، احمد جلد : 1 صفحه : 408